حمد

زهــــــــــــــی یگانه خداوند ایزد متعال          قــــــدیم لم یزل و ذات بی شبیه و مثال

یگانه ای که به ذاتش دویی نمـی گنجد          به حکم عقل وبه فتوای نقل درهمه حال

به اوج معرفت اش بال و پر نخــواهد زد          همـــــــای عقل اگر پر زند، هزاران سال

بنای قصر جـــلالش بدان بلندی نیست          که تا رسد به سر شرفه اش کمند  خیال

ستوده ذات مقدس که هـــردو گیتی را          بیافـــرید به یک حرف "کن" به وجه کمال

به ذره ذره ی اشیا و جملــــه موجودات          توان نمود به توحــــــــید ذاتش استدلال

مهین مهمان وسپهر افسران،ائمۀ دین          شهــــــــــــنشاه بلند اختران احمد و آل

به بارگاه دو گیـــــــــتی ، چهارده معمار          به بارگاه دو هســــــــتی، چهارده تمثال

به رکن کعـــبه ی ایمان، چهارده محراب          به بطن مجمـــــــــع قرآن، چهارده امثال

در آسمان سعــــادت، چهارده خورشید          در آسمـــــــــان سیادت، چهارده اشکال

به شاهـــــــــراه هدایت چهارده هادی          به پیشـــــــــــــــگاه مشیت، چهار ابدال

فلک ثناگر شان "فی العَشِیّ و الاِبکار"          ملک  مـــــــــتابع شــان بالغُدو و الآصال

متاع هردوجهان پیش چشم همت شان          به گاه جــــــــــود بود کم ز پارگین سفال

علی که تا ز عدم زد قدم به ملک وجود          به پیشگاه جـــــــلالش به پا ستاده جبال

شکوه وکوکبه ی دولتش به گـوش فلک          نموده حلقه ی فـرمانبری به رسم هلال

سلاله ی شرف دودمان آل خلـــــــــیل          خــــــــلاصه ی خلف زاده ی گل صلصال

وصی احمــد مرسل، ولی حضرت حق          کننده ی در خیـــــــــبر، کشنده ی ابطال

به روز رزم چــو بندد به پشت دلـدل زین          شودگسسته زهم تنگِ رخش رستم زال

اگر به قهــــر کشد تیغ را به روز مصـاف          دلاوران جهـــــــــــــان روی آورند به زوال

عدوی آل علی دشمن خــــــــدا باشد          هر آنچــه خیر و عبادت کنند هست وبال

شراب حـب علی نوش"بلبلا" به دو کون

چرا که حب علی است، حب احمد و آل