فلک ربوده ز قلبـــــــــــــم قرار یا عباس         زمانه کرده مـــــــــــرا دلفگار یا عباس

گرفته خاطـــــــــــــرم از روزگار یا عباس         خمــــــــیده سرو قدم زیر بار یا عباس

رهایی ام ده ازین گیــــــر و دار یا عباس

شهنشها به نگاهـــــــی دلی مرا دریاب         که رفته ازکف صبرم عنان وطاقت وتاب

فتاده کشتی بخــــــتم به لجه ی گرداب         به حاجتی که مراهست ازکرم بشتاب

تویی به خلق جهـان غمگــسار یا عباس

به هر بلیه تویی ملجاء عــــوام  وخواص         کسی که سر ننـهد بر در تو از اخلاص

"یُقالُ فِیـــــــهِ فَنادَو وَلاتَ حِــینَ مَناص"         به بحر فکــر تو تا گشته خاطرم غواص

چنین کشیده دُر شاهـــــــــوار یا عباس

دمی کــــــــه از مۀ عارض نقاب برداری         طــــــــــــراوت از رخ برگ گلاب برداری

بشاشت از دل عهــــــــد شباب برداری         تتق ز مشعـــــــــــله ی آفتاب برداری

نهد به پای تو یوسف عــــــــذار یا عباس

دمی که توسن حسن تو در شتاب شود         به غمـزه ی تو دل عـالمی خراب شود

چه حاحت است که پای تو د ررکاب شود         به آتش غــم دل سـینه ها کباب شود

به دست توست عنان مــــــدار یا عباس

طبیب عالم امکان تویی به هر غم و درد         مبارز صف میـــــــدان تویی به روز نبرد

ز نعل سم سمـــندت جهان شود پر گرد         به دهر مثل تو پیدا نمی شود یک مرد

اگر کنی هــــــــــــــوس کارزار یا عباس

سر سپهــــــــــر بود گوی چوب چوگانت         نمی رسد یل گــــردون به گرد جولانت

طپد ستاره ز آسیب تیـــــــــــــر مژگانت         به روزگار کسی نیــست مــرد میدانت

اگر به دهـــــــــــر درآیی سوار یا عباس

قضا ز سطوت قهـر تو می رود از هــوش         قدر ز بیم حـسام تومی شود خاموش

اجــــــــــل کشد علم نصرت ترا بر دوش         بر آرد از دل سیـمرغ کوه قاف، خروش

صدای الحـــــــــــــــذر از روزگار یا عباس

دمی که نوک حسامت گــذر کند بر فرق         به لحظه میزند ازناف گاو ماهی و برق

به چشم خشم به رزم ارنظرکنی برخلق         به بحر قهر تو کشتی چرخ گردد غرق

کند ز بیم تو گیتی فــــــــــــرار یا عباس

سپرده حق به کفت اخــــتیار آب و نمک         زخوان فیض تو روزی خورَدسما وسمک

به امر توست منظم نظــام ملک و ملک         به حکم توست به گردش همیشه فلک و فلک

تویی مطــــــــــــوف لیل و نهار یا عباس

تویی به عهد وفا خواجۀ اولــــی الابصار         تویی به گاه وغا همچــــــــو حیدر کرار

تویی به وقت سخا همچـــو احمد مختار         بکش ز جیب عـطا ای سپهر عز و وقار

کف کفایت گوهــــــــــــــــر نثار یا عباس

تویی که حلـــــقه ی دروازه ات به دریوزه         روان حـــــاتم طی می زند به هر روزه

منم که چــــــــاره به رویم ببسته دروازه         نه نان به سفـره ی ما و نه آب در کوزه

علی الخصـوص شــدم قرضدار یا عباس

منم که خاطر من در غم ات بود خـرسند         به دام عشق تو مـرغ دلم فتاده به بند

به روی آتش فقراست جان من چوسپند         ازین فزون مپسـند ای شۀ سعادتمند

که مادح تو شود خـــــــوار و زار یا عباس

به هرزه گردی خـــــــــود زیر بار عصیانم         اگرچه از عمــــل زشت خود پشیمانم

ولی ز خیــــــــــــل غلامان شاه مردانم         به باغ منقـبت ات "بلبل" خوش الحانم

تفضـّلی که شوم رستــــــــگار یا عباس